Przy wyborze miejsca sadzenia trzeba wziąć pod uwagę zapotrzebowanie na światło słoneczne danej rośliny i przewidzieć także możliwy rozwój otaczających jej innych roślin w ciągu najbliższych kilkunastu sezonów - czy np. stojący w pobliżu mały świerk nie zacznie za parę lat całkowicie zacieniać tego miejsca?
Należy uwzględniać wymagania wilgotnościowe danej rośliny. Miejsca podmokłe czy nawet okresowo podtapiane są niewskazane dla zdecydowanej większości roślin sadowniczych.
Unikać zagłębień terenu, w których powstają zastoiny mrozowe.
Odczyn i żyzność gleby oczywiście też jest istotny, przy czym w przypadku roślin szczepionych dobrze jest wiedzieć, jaka podkładka została dla nich zastosowana, gdyż to JEJ wymaganiami glebowymi trzeba się kierować. Tak więc np. nieszpułka może być szczepiona m.in. na głogu lub pigwie. Głóg toleruje gleby nawet dość słabe, ale o sporej miąższości. Pigwa zaś wymaga podłoża świeżego i żyznego, ale może ono być za to dość płytkie.
Oczywiście można podsypać roślinie na start żyznej ziemi, ale nie ma sensu sadzenie roślin w miejscach o podłożu skrajnie różnym od jej wymagań. Zaprawiony dół może ew. wystarczyć dla krzewu dorastającego do kilkudziesięciu cm wysokości, gdyż prawdopodobnie także jego korzenie nie rozrosną się znacznie szerzej. Jednak u większości dużych krzewów lub drzew korzenie z wiekiem zajmują obszar sporo większy niż zasięg ich korony a poprawienie charakterystyki gleby na takiej powierzchni będzie raczej niewykonalne.
Należy unikać wykonywania nowych nasadzeń w bezpośredniej bliskości starych krzewów/drzew a także w miejscach po uprzednio wykarczowanych. Szczególnie, gdy nowe i stare rośliny są ze sobą spokrewnione, tzn. należą do tego samego gatunku (np. jabłoń po jabłoni), rodzaju (np. czeremcha po czereśni), a nawet rodziny (np. nieszpułka po jarzębinie). W przeciwnym razie dochodzi do zjawiska zwanego zmęczeniem gleby. Jest to kompleks czynników, w skład którego wchodzą w mniejszym stopniu wyczerpanie składników pokarmowych, ale przede wszystkim nagromadzenie w podłożu patogenów (grzyby, bakterie, nicienie) oraz toksyn, które powodują słaby wzrost i brak zawiązywania owoców u świeżo posadzonych roślin. Zdecydowana większość roślin sadowniczych należy do rodziny różowatych i niestety ogranicza to możliwości nowych nasadzeń. Zmęczenie gleby częściej występuje na glebach lekkich.
Jak widać z powyższego nawet przeciętnemu amatorowi upraw sadowniczych przydaje się podstawowa znajomość systematyki roślin.
Istnieje jeszcze szereg niezgodności pomiędzy nie spokrewnionymi bliżej ze sobą roślinami, wśród których dla celów sadowniczych znaczenie ma unikanie sadzenia roślin owocowych po topolach.
